ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ) ΑΠΟ ΤΗ Δ΄1 ΤΑΞΗ

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου μες στην τάξη αρχικά ξεκίνησε ένα αφιέρωμα στις 02/04/2025, για τη ζωή του Δανού λογοτέχνη Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και το σπουδαίο συγγραφικό του έργο. Έπειτα προβλήθηκαν αποσπάσματα από βίντεο από γνωστά του παιδικά παραμύθια όπως: «Το ασχημόπαπο», «Ο μολυβένιος στρατιώτης», «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά», «Το αηδόνι του αυτοκράτορα», «Η μικρή γοργόνα», «Οι αγριόκυκνοι» κ.ά. Μετά απαγγέλθηκαν τα ποιήματα: «Τα βιβλία» του Κωστή Παλαμά και «Ύμνος στα βιβλία» του Ευγένιου Τριβιζά. Κατόπιν διαβάστηκαν κείμενα για την προσφορά του βιβλίου και στο τέλος τα παιδιά με βάση την ομαδοσυνεργατική και αποσπασματικά σε ατομική βάση, δημιούργησαν αφίσες και εμπνευσμένες ζωγραφιές αφιερωμένες στην Παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου, ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη συμμετοχή τους στην παγκόσμια γιορτή του παιδικού βιβλίου. Όλες οι παραπάνω δράσεις επιμερίστηκαν χρονικά σε τέσσερις ημέρες.

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός:

Γιαννακοπούλου Μελπομένη (Δασκάλα Δ΄1 τάξης)

Ακολουθεί το εξαιρετικό ποίημα του Κωστή Παλαμά

"Τα βιβλία"

—Σάμπως εμείς απ’ την καρδιά δεν είμαστε της Φύσης;

Και σαν πνοές δεν είμαστε κι από παντού δεν πνέμε;

Και δε χαλάμε σα σεισμοί και σα φωτιές δεν καίμε;

Σαν τα πελώρια βύσσινα δεν είμαστε της δύσης

και σαν τα ρόδα της αυγής; Πάντα καθώς μαυρίζουν

στ’ άσπρα χωράφια του χαρτιού τ’ άνθιά μας δεν αξίζουν

τα περιβόλια, τα βουνά, τις άκρες, τα ρουμάνια,

χλωρά και σαν ακουμπιστά στα γαλανά τα ουράνια;

Δεν είμαστε σαν τη ζωή της θάλασσας που είν’ όλη

ταξίδι, σάλεμα, δροσιά, φουρτούνα, αραξοβόλι;

Τους φλοίσβους δεν τους έχουμε, τους βόγκους και τους βρόντους,

και σαν τους πολυόμματους δεν είμαστε δρακόντους;

Κι ακόμα σαν τα σύγνεφα δεν είμαστ’ αεροπλάνα

με το θυμό της αστραπής, με της βροχής το μάννα;

Δεν είμαστε σαν τα ψηλά παλάτια με τα μύρια,

πάντ’ ανοιχτά σε μάκρητα και τόπους, παραθύρια;

Βοήθεια εμείς δεν είμαστε για να το κατεβάσεις

τ’ άλλο, το μέγα της ζωής βιβλίο, τ’ ολόγυρά σου;

Τάχα κι εμείς δεν είμαστε σαν τα στοιχειά της πλάσης,

σαν τις νεράιδες της στεριάς, του πέλαγου, του δάσου;

Του κόσμου εμείς δε φέρνομε τις δέσποινες Ιδέες

πίσω απ’ τα μύρια αλλάσματα πάντα ίδιες, πάντα νέες;